De verhalen – 4 juli 2018
‘Werkt dat nou?’ vroeg een vriend laatst. ‘Zo’n verhalenatelier?’
‘Ja hoor’, kon ik volmondig antwoorden. ‘Het werkt als een tierelier.’ Niet één deelnemer is zonder gevonden verhaal weer naar buiten gelopen. En dan heb ik het nog niet over de bijvangst: leuke ontmoetingen, open gesprekken, contact! Er wordt ook altijd vele gelachen. Ja, dat krijg je als je over van geluk gaat spreken.
Ook afgelopen woensdag – het voorlopig laatste verhalenatelier – was weer bijzonder. We deden de oefening ‘Als spullen konden spreken’ waarbij een dierbaar voorwerp de basis vormde voor een verhaal. Het koste de deelnemers geen enkele moeite om iets op papier te zetten, maar eigenlijk kwamen de verhalen pas goed los bij de nazit. Persoonlijke, serieuze en hilarische verhalen, waar door iedereen respectvol naar werd geluisterd.
En zo bracht de avond ons meer dan alleen de woorden die op papier eindigden, maar een heel gelaagd beeld van enkele bewoners van Eikenderveld.
Wat een leuke mensen, dacht ik toen ik ze uitzwaaide.
Hieronder de verhalen die we mogen delen:
